Anna Prucnal

Είναι μια από τις γυναίκες τις ζωής μου!

Την πρωτοάκουσα γύρω στα 19 μου από ένα δίσκο που είχε φέρει ο φίλος μου ο Χρήστος από το Βέλγιο. Αργότερα την είδα και στο σινεμά, σαν ηθοποιό, στο "Sweet Movie" του Macavejev και στην "Πόλη των Γυναικών" του Fellini.

Ανακεφαλαιώνει όλα τα στυλ: την όπερα, το λαϊκό τραγούδι, το καμπαρέ... Πολωνέζα εμιγκρέ στη Γαλλία, στις συναυλίες της πάντα με δύο πιανίστες.

Τραγουδάει με όλα της τα κύτταρα, σε χαϊδεύει και σε γδέρνει, έχει φινέτσα και νταηλίκι. Ταυτόχρονα!

Γι' αυτό σας λέω:
Κάτω οι κρυόκωλοι/ες κι οι ανοργασμικοί/ές (που παριστάνουν τους καλλιτέχνες).

Στο βιντεάκι τραγουδάει "Τα παιδιά κάτω στον κάμπο" σε μετάφραση Παζολίνι. Το περίεργο είναι ότι ο Χατζιδάκις, όταν τον είχα ρωτήσει έκανε πως δεν την ήξερε. Περίεργο μου φάνηκε. Ίσως κάτι να συνέβαινε...

Ακούστε την και αναζητήστε τους δίσκους της. Εκτός από την ψυχή θα καταλάβετε και τι σημαίνει μαστοριά στο τραγούδι.

Η Prucnal εβδομηνταρίζει όπου νά ΄ναι. Σαν το καλό κρασί, θα βαθύνει το χρώμα αλλά ξύδι δεν θα γίνει ποτέ!

ΣΗΜ. Αν την ακούγατε πίνοντας και τίποτα, θα ήταν το τέλειο. Συνιστώ -και λόγω της περιστάσεως- βόντκα Zubrowka, ένα πολωνέζικο αριστούργημα -καθόλου ακριβή, λίγο δυσεύρετη- που είναι αρωματισμένη με Hierochloe odorata, το χορτάρι που τρώνε οι βίσωνες. Ταιριάζει με Chopin και ο,τιδήποτε ερωτικό. Μη διανοηθείτε να την ανακατέψετε με τίποτα (μετά βίας πάγο).